భయం లేని ప్రపంచం

నాకు పసిపిల్లల కళ్ళు కావాలి
పావురాల రెక్కల కింద
నిశ్శాబ్దపు నీడల వెచ్చదనం కావాలి

నేను గుడ్డివాడిని కదా
రాత్రి నా రెండు కళ్ళూ
రెండు సజీవ భాష్పకణాలై
నా గుండెన
నిటారుగా చీల్చి
రెండు రెక్కలు చేసుకుని
ఎటో ఎగిరిపోయాయి
ఎవరి పాదాల మీదో మోకరిల్లి
అవి ప్రార్థనలు చేస్తున్నాయి
భయం లేని ప్రపంచం కోసం
ప్రాధేయ పడుతున్నాయి

పువ్వులంటే చెట్టుకీ
చెట్టంటే మట్టికీ
మట్టంటే మనిషికీ
నువ్వంటే నాకూ - నేనంటే నీకూ
నేలంటే ఆకాశానికీ
భయం లేని ప్రపంచాన్ని
కలగన్న నా కళ్ళు నన్ను మోసం చేసి
నా కళ్ళు కప్పి తిరుగుతున్నాయి

బడి పిల్లల ఆటస్థలం
తన గుండె సంగీతమౌతున్న
అడుగుల చప్పుళ్ళని
అసహాయంగా చూస్తోంది
పక్షుల ఆటస్థలం
చుక్కల్ని వెతుక్కుంటూ
ఎవరి చేతులో పట్టుకుని
ఏదో బతిమాలుకుంటోంది
బహుశా భయం లేని
ఆట కోసం కాబోలు

గుడ్డివాడిని కదా
నేను ప్రేమించే అక్షరాలేవో
నన్ను పరామర్శిస్తున్నాయి

వెన్నెలా మంచూ పువుల్లూ పిల్లలూ
ఆ నలుగురై
నిన్ను మోసుకుని వెళతారులే అని ఓదారుస్తున్నాయి

భయం లేని స్మశానంలో
నేను తన్మయంగా తగలబడడం
నా కళ్ళు ఆకాశంలోంచి చూసి
రెండు కన్నీటి చుక్కలు ఆనందంగా రాలుస్తున్నాయి
కనీసం పిల్లల కోసమైనా మనం
పెద్ద మనసు చేసుకుని బతుకుదామని
జాలిగా శాసిస్తున్నాయి