ఆయుధం

దేవుళ్ళు కూడా మారణాయుధాలు పట్టుకు తిరిగే దేశంలో
ఆయుధ బకాసురులు
సగానికి పైగా బడ్జెట్టుల్ని భోచేస్తున్న సన్నివేశంలో
నాయకుల భద్రతకోసం కట్టే
ఆయుధాల కోటలకే కోట్లు ఖర్చయి పోతున్న కాలంలో
ఆయుధం మీద చర్చ్
నిజానికి చిత్రంగానే ఉంటుంది.


ఆయుధంమీద ఆయుధం నిఘావేస్తున్న వేళ
ఆయుధాన్ని ఆయుధం నిషేధిస్తున్న వేళ
ఎటుతిరుగీ ఎండింగ్ ఎన్‍కౌంటరే అని
తేలిపోయిన వేఅ
ఆయుధాల మీద చర్చలు కాస్త చికాగ్గానే వుంటాయి.


పక్షులు తుపాకులు పట్టుకు తిరగటం
అడవికి అభ్యంతరం కానప్పుడు
వేటకాడు వేలఎత్తిచూపడం కొంత వింతగానే వుంటుంది.


ధాన్యాగారాల కంటే
ఆయుధ గిడ్డంగులే అధికంగా ఉన్న చోట
ఆయుధాన్ని చూసి ఆయుధం భయపడ్డం
ఆశ్చర్యంగానే వుంటుంది.


ఎందుకన్నా మంచిది
పిల్లల బ్యాగుల్ని కాడా వెదకండి
తుపాకులుండొచ్చు
అలా పొలాల్లోకి పొయి చూడండి
మొక్కలు ఆయుధాలవుతున్నాయేమో.

కలల పరిమళాలు

దయచేసి పిల్లల్ని కొట్టొద్దు
పువ్వులు బాధపడతాయి
పిల్లలంటే మాటలూ నడకలూ నేర్చిన మన కలల పరిమళాలు
పిల్లలంటే జీవితమంతా మనం కష్టపడి రాసుకున్న కవితలు.

దయచేసి పిల్లల్నితిట్టొద్దు
చంద్రవంకలు బిక్కమొహం వేస్తాయి
పిల్లల్ని బెత్తాలతో కాదు
ప్రేమనిండిన చిత్తాలతో పలకరించాలి.

వెన్నెల ఒళ్ళంతా పూసుకుని మెరిసిపోతున్న
కోనేటి నీటిని
మునివేళ్ళతో తడిమినట్లు
పిల్లల్ని లాలనగా
స్పృశించాలి
పిండిగువ్వల్ని చేతుల్లో తీసుకున్నట్టు
పిల్లల్ని అక్కున చేర్చుకోవాలి.

దయచేసి పిల్లల్ని కసురుకోవద్దు
చిలకలు చిన్నబోతాయి
పిల్లలు మన తీయ్యటి జ్ఞాపకాలు
పిల్లలు మన రేపటి జాతకాలు.

పాలకంకులమీద పిచ్చుకలు కళ్ళుపారేసుకున్నట్టు
పిల్లల అడుగుల మీద మనం బతుకుల్ని ఆరేసుకోవాలి
పిల్లలు మన ఊహల విహాయసాలు
పిల్లలు మన ఆశల ఆకాశాలు
పిల్లలు మన ప్రతిరూపాలు.

దయచేసి పిల్లల్ని కొట్టొద్దు
ఒళ్ళంతా ప్రేమ నిండిన కళ్ళతో అలా చేతులుచాపండి
వంద హరివిల్లులు మీ దోసిట చిందులేస్తాయి.

పద్యం పండగ చేసుకుంది

[ప్రజాస్వామ్యం కోసం ప్రాణాలర్పించిన వేలాది నేపాల్ వీరుల కోసం]

మానవ హక్కులతో
తలపడీ భంగపడీ
ఒక కిరీటం ముక్క ముక్కలైంది

యువకుల రక్తంతో ఆటలాడి
ఒక సింహాసనం
మట్టి పెళ్ళల్లో కూరుకుపోయింది

నిజంగా
నా పద్యం ఇప్పుడు పండగా చేసుకుంటోది
నా వాక్యం ఇప్పుడు
తన పై తానే రంగులు జల్లుకుంటోది

మంచుకొండల మధ్య
ఎగిసిపడుతున్న అగ్నితరంగాలను కౌగలించుకుని
నా మనసు ఇప్పుడు
ప్రజాస్వామ్యం పాట పాడుతోంది

జీన్ ప్యాంటూ టీషర్టూ తొడుక్కొని
నా అక్శరాలు ఇప్పుడు
హిమలయాల వీధుల్లో
ప్రజాస్వామ్య పతాకాన్ని
మోసుకుంటూ తిరుగుతున్నాయి

ఒక రాజప్రసాదం మీద
కాలం వీథి కుక్కయి
ఒంటేలు పోస్తోంది
జ్ఞానేంద్రుడి కళ్ళలో చరిత్ర మణ్చుకత్తై
దిగబడుతోంది

ఆ మనోహర దృశ్యాన్ని
శీతల శిఖరాల తుహిన ఫలకాలమీద
సూర్యుడు వేయిరంగుల చిత్రకావ్యంగా రచిస్తున్నాడు.

స్వెటర్లు వేసుకుని మఫ్లర్లు చుట్టుకుని
నా కవితలు ఇప్పుడు
ఆ హిమవన్నగ సామ్రాజ్యంలో
విప్లవ గుడారాల ముందు పహరా కాస్తున్నయ్.

ఆ తేయాకు తోటల్లో
ఆ బాస్మతీ పంటభూముల సువాసనల్లో
ఆ చిన్ని కళ్ళ చిట్టిముక్కల
నేపాల్ పిల్లల కలల్లో
నా కలం ఇప్పిడు షికార్లు కొడుతోంది

ఆహా ఇప్పుడు నా పద్యం
కరిగి కరిగి నీరవుతున్న రాచరికపు శీతశైలాన్ని చూసి
అట్టహాసంగా నవ్వుతోంది.

అమ్మలేనోడు

[శిఖామణి కోసం]

అన్నంలేకపోయినా ఫర్వాలేదు
అమ్మ కావాలి
అమ్మ గుర్తుకొచ్చినప్పుడల్లా నువ్వు గుర్తుకొస్తావు.


ఎప్పుడో ఏడాదికో రెండేళ్ళకో వూరెళ్ళి
అమ్మచేతి ముద్దలు తింటున్నప్పుడు
నువ్వు తటాలున గుర్తుకొస్తావు


జీవితానికి జ్వరంపట్టి సలసలమని మండిపోతుంటే
చల్లగా మనమీదవాలే మబ్బుదుప్పటికదా అమ్మ
నిలవడానికి నీడ లేకున్నా ఫర్వాలేదు
అమ్మ కావాలి.


అమ్మ ఎలావుందోనని
టెలిఫొను తీగల్ని ఒంటికి చుట్టుకుంటూ
నాన్నా అంటూ అమ్మ
నా ఒళ్ళంతా తడిమినప్పుడల్లా
న్నువ్వు చటుక్కున గుర్తుకొస్తావు.


కాలికి నొప్పి తగిలినప్పుడు
గుండెకు దెబ్బతగిలినప్పుడు
’చూసినడుసుకో బిడ్డా’ అంటూ
ఎక్కడోవున్నా అమ్మ పక్కనేవున్నట్టు
జాగ్రత్తలు చెప్పినప్పుడల్లా
నువ్వు చెంగున గుర్తుకొస్తావు


అమ్మంటే రెండు బాయిలూ ఒకఒడి
ఒక తన్మయత్వపు తడీ మాత్రమే కాదు కదా
అమ్మంటే వాడిపోనిచెట్టు - చినిగిపోనిగొడుగు - ఎండిపోని వాగు.


నాన్నతో ఆడుకునే క్షణాల్లో కూడా
నిద్రపోయే బిడ్డకోసం
తపనపడే బేలతనం కదా అమ్మ


ప్రపంచానికి కావాల్సినన్ని పాలిచ్చి
లేగదూడకోసం దోసేడు చుక్కల్ని కడుపులో దాచుకుని
మనం ఎంత పిండినా చుక్కరాల్చకుండా
పొదుగు ఉగ్గబట్టే ఆవుకదా అమ్మ.


అందుకే నువ్వు గుర్తుకొచ్చినప్పుడల్లా
అమ్మ గుర్తుకొస్తుంది
అమ్మ గుర్తుకొస్తే నువ్వు గుర్తుకొస్తావు


అమ్మలేనోడా!
కనపడ్డ పసిపాపనల్లా అమ్మా అంటూ వాటేసుకుని
పద్యాల పాలకోవాలు తినిపిస్తావు
ఎప్పుడు చూసినా
తిరునాళ్ళలో దరితప్పి అమ్మకోసం వెదుకుతున్న
పిల్లాడల్లే కనిపిస్తావు

మా మధ్య కూర్చుని
నువ్వు కవిత్వం కట్టలు విప్పుతుంటే
అమ్మకోసం అంజనం వేస్తున్నట్టే అనిపిస్తుంది.


ఒరే సఖా శిఖా!
మళ్ళీ జన్మంటూ వుంటే
నీకు అమ్మనై పుట్టాలనుందిరా.

బడి

[రెయిన్‍బో కాన్సెఫ్ట్ స్కూల్, మహబూబ్‍నగర్, పిల్లలు, టీచర్ల కోసం]

బడంటే బంతిపూల వనంలా ఉండాలి
బదంటే చుక్కపిల్లల్ని అక్కునదాచుకున్న నింగితల్లిలా ఉండాలి
విరగ కాచిన జామ పళ్ళమీద చిలకలు వాలిన చెట్టులా ఉండాలి


బడంటే పుస్తకాలు - పెన్నులూ - పెన్సిళ్ళూ పరీక్షలే కాదు
బడంటే స్నేహం - బడంటే ప్రేమ - బడంటే నమ్మకం.


బడి అంటే అమ్మ ఒడిలా ఉండాలి
బుది బుడి పాదాల తడియారని నాన్న వక్షస్థలంలా ఉండాలి
బడంటే భయం కాదు.... బడంటే బతుకు
బడంటే చదవడం చదివించడమే కాదు
బడంటే వెలగడం - వెలిగించడం
బతకడం - బతికించడం


మునిమాపువేళ తూనీగలు తోటలోకి చొరబడినట్టు
రెక్కల నిండా పుప్పొడి అంటించుకున్న తుమ్మెదల
చెరువు గట్టు మీద ఆటాడుకుంటున్నట్టు
నవ్వుల రవ్వలు విరజిమ్ముతూ
పిల్లలు బడిలోకి అడుగు పెట్టాలి


బడంటే ఆట - బడంటే పాట
బడంటే సామాజిక సామూహిక స్వప్నం.


బడంటే రంగులు పూసుకున్న పసిడి పిట్టలు
తోటలో వసంతమాడుకుంటున్నట్టుండాలి
చదువుతూ నవ్వాలి నవ్వుతూ చదవాలి
బడంటే బాలపరిమళాలు నలుదిశలా వెదజల్లే
వేయిరేకుల వెలుగుపువ్వు.

బడంటే కలలు - బడంటే అలలు
బడంటే ఎదగడం - బడంటే ఎగరడం
బడంటే మనిషి - బడంటే మంచి.

దెయ్యం కల

[ఎన్‍కౌంటర్ చేసి మృతదేహాలను పురుగులు పట్టించి తల్లిదండ్రులకు అందజేసే నీచాన్ని నిరసిస్తూ]

కాకి ముక్కుకి వేలాడుతున్న
మనిషి కనుగుడ్డు నన్ను డిస్టర్బ్ చేసిసింది
ఏ అడవిలో ఏ మృతదేహం నుంది ఎత్తుకొచ్చిందో!

ఒంటినిండా శవాల కంపుతో
ఓ గాలిదయ్యం నా నిద్రపాడుచేసింది.
ఏ అడవిలో మనిషిరక్తంతో తడిసిన ఏ నేలమీంచి
అది నడుచుకుంటూ వచ్చిందో!

మబ్బుల్లో అడవులు కనబడుతున్నాయి.
అడవుల్లోంచి మనుషులు కురుస్తున్నారు
మనుషుల్లోంచి పురుగులు బయటపడుతున్నాయి.
పురుగుల్లో ఏదో గర్వరేఖ మెరుపై నా అక్షరాలను అల్లుకుంటోంది

పురుగులు పట్టిన సినిమాలు
పురుగులు పట్టిన టీవీలు
పురుగులు పట్టిన భవనాలు
పురుగులు పట్టిన ఎస్టేట్లు
పురుగుల రాజు - పురుగుల రాజ్యం

ఇన్ని పురుగులు పట్టిన సజీవ దేహాల మధ్య
ఓ కల కసిగా కలయ తిరుగుతోంది
పురుగులు దేహానికేగాని, కలలకు పట్టించలేరని
అది మన కనురెప్పల్ని మీటుతూ కవ్విస్తోంది.
దయచేసి అ కలను కాల్చండి.
అది మన బిడ్డల మీద కన్నేసింది.

నవ్వాలి

చుక్కలన్నీ ఏదో ఎడారిలో రాల్చేసుకున్న ఆకాశంలా
ఎప్పుడూ ఏదో పోగొట్టుకున్నట్టు
అలా చిర్రుబుర్రులొద్దు - ఆ చిటపటలొద్దు


నవ్వాలి - గలగలా - జలజలా


అల్ల బడుల్లోకి పోయి
చిన్న పిల్లల ముందు నిలబడు
నాలుగు నవ్వులు నీ చేతుల్లో పడేస్తారు
తోటల్లో పక్షుల గూళ్ళల్లో తోంగి చూడు
నీ కళ్ళు నవ్వుల దీపాలవుతాయి.


మట్టి మొక్కలా నవ్వుతుంది
చెట్టు నీడలా నవ్వుతుంది


మనం నవ్వితే
ఇల్లంతా మాటలు నేర్చిన మల్లెపందిరవుతుంది
మనం నవ్వితే
వీధులూ ఆఫీసులూ రోడ్లూ
తంబురాలూ-వీణలు-గిటార్లయిపోతాయి
మనకు నవ్వడం కూడా తెలుసని
మన పిల్లలు అబ్బురాల అలలై
ఆనందంతో మన కళ్ళను చుట్టేసుకుంటారు.


నవ్వాలి - హాయిగా - తీయగా


పువ్వులు జలజలా రాల్చుకుంటూ
ఒక చెట్టు మన మధ్యనుండి
అలా నడిచిపోవడం నవ్వు.


ఆఫీసునుండొచ్చిన అమ్మను చూసి
ఉయ్యాల ఆనందంగా ఊగడం నవ్వు.
మాఘమాసం చలిలో
ఓ అనాథ శరీరం మీద
ఉన్నట్టుండి ఒక ఉన్నిశాలువా వాలడం నవ్వు
ఒక పలకరింపు నవ్వు - ఒక స్పర్శ నవ్వు
నవ్వు ఔషధం - నవ్వు అవసరం


చేప పిల్లల్నీ తామరపువ్వుల్నీ
ఒక్క సారే పోగొట్టుకున్న చెరువులా
ఎప్పుడూ అదోలా ఉండొద్దు
నవ్వాలి - ముచ్చటగా - మురిపెంగా.


అజ్ఞాత వీరుల్ని జోకొడుతున్న
అడవి పాట నవ్వు
నలుగురు కూర్చున్న చోట
మానవహక్కుల గీతం గొంతు విప్పినట్టు నవ్వాలి


ప్రేమగా చేయి చాపడం నవ్వు
అణకువగా భుజాలు పంచడం నవ్వు
నవ్వితే ఎగురుతున్న పక్షి
ఓ సారి వెనక్కి చూడాలి
పైకెగసిన కెరటం ఓ సారి ఆగిపోవాలి


నది దేహం మీద పడవరాసిన పాట నవ్వు
ఆకాశానికి పక్షి ఇచ్చే షేక్‍హ్యాండ్ నవ్వు
చెట్టు బుగ్గ మీద గాలి ముద్దు నవ్వు
ప్రకృతి విశ్వవిద్యాలయం
మనుషులకు ప్రస్సదించే పట్టా నవ్వు

నవ్వడం చేతకాక పోతే
బతకడం చేతకానట్టే.

దీక్షిత

చుక్కలన్నీ తనముందు దీక్షగా కూర్చుంటే
అప్పుడు దీక్షిత వాటికి వెలుగుతూ
బ్రతకడం నేర్పుతుంది.

పూలన్నీ తనముందు ముద్దుగా కూర్చుంటే
అప్పుడు దీక్షిత వాటిరేకుల మీద
అమాయకపు నవ్వుల పరిమళాలు అద్దుతుంది.

పక్శులన్నీ తనముందు పరవశంగా వాలితే
అప్పుడు దీక్షిత వాటిరెక్కలమీద
ఒక స్వేఛ్ఛాగీతం రాస్తుంది.

అంతపెద్ద ఆరిందాకూడా
మనం బతుకు బైకు బర్రుమనిపిస్తే
తుర్రుమని తూనీగలా మనవొళ్ళో వాలుతుంది.

ముద్దొచ్చి తనను చేతుల్లోకి తీసుకుంటే
ఎవరో దేవకన్య అలా ఆకాశంలో విహరిస్తూ
నేలకు జారవిడిచిన వజ్రపుటుంగరంలా
ధగధగా మెరిసిపోతుంది

తనివితీరక తనని భుజం మీదికెత్తుకుంటే
విశ్వాంతరాళంలోంచి ఏదో ఒక క్రొత్త గ్రహం
ఈ చిట్టి తల్లి రూపంలో మనమీద వాలినట్లనిపిస్తుంది.

దీక్షితా.......దీక్షితా.......
నిజంగా నీ పుట్టినరోజు వెలుగూ వెన్నెలా
మా తలుపులు తట్టిన రోజు.

పిచ్చి నాన్న

[2006 ఆటా పోటీలలో ఉత్తమ కవితగా ఎంపికైంది]

ఎప్పుడూ
గుండెల మీద రెండు కలువపూల పాదాలు
కదలాడుతున్నట్టుగానే ఉంటుంది
రెండు వెన్నపూస పెదాలు
నా బుగ్గల్ని ఎంగిలిచేసి నవ్వుతున్నట్టే ఉంటుంది
రెండు తమలపాకు చేతులు
నా మెడని సుతారంగా చుట్టుకుని
ఉయ్యాలలూగుతున్నట్టే అనిపిస్తుంది

చెడ్డీల నుండి చమ్కీల చుడీదార్లదాక
పప్పీషేములనుండి పట్టుపావడాలదాకా
అదెన్ని వేషాలు మార్చినా
ఈ నాన్న కన్నుల్లో తానింకా కుందేలు పిల్లే
ఈ తండ్రి గుండెల్లో తానింకా మంచుపూల జల్లే.

పిల్లల్లో పిల్లలా, అమ్మయిల్లో అమ్మాయిలా కనిపిస్తూ
నన్ను లక్షల కూతుళ్ళున్న లక్షాధికారిని చేసేస్తుంది.

ఏ శాపుకైనా వెళతానా
అక్కడ బొమ్మలన్నీ నా చిట్టితల్లిలా
నాన్నా నన్నా అని పిలుస్తున్నట్టే అనిపిస్తుంది

అలా దారిలో కాన్వెంటు పిల్లల్ని చూస్తానా
అనేక రూపాల్లో మా అమ్మాయే ఆడుకుంటున్నట్టు ఉంటుంది

ఏ కాలేజీ దగ్గర నిలబడ్డా
రంగు రంగుఅ దుస్తుల్లో మా పిల్లే
తూనీగలా ఎగురుతున్నట్టు ఉంటుంది

క్రిక్కిరిసిన ఏ బజారులో నిలుచున్నా
నేనూ నా కూతురూ వందల వేల రూపాల్లో విడిపోయి
చెట్టా పట్టాలు వేసుకు తిరుగుతున్నట్టే అనిపిస్తుంది.

ఎవరికీ కనబడదు గాని
నా నెత్తి మీద ఓ బుల్లి సింహాసనం
దానిలో నా బుజ్జి యువరాణి
ఈ ప్రపంచం తిరునాళ్ళలో తనను అలా అలుపులేకుండా తిప్పుతున్నట్టే
ఉంటుంది.

దానికిప్పుడు అద్దంలో తన బొమ్మతప్ప
ఏమీ పట్టదుగాని
అది రాత్రంతా పడీ పడీ చదువుతుంటే
నేను టీ డికాక్షన్‍లా మరుగుతూనే ఉంటాను
అది పరీక్షలు రాస్తుంటే
ఆ మూడు గంటలూ రోడ్డు మీద వాహనాలేవీ కదలొద్దని
కసురుకునే ట్రాఫిక్ పోలీసునైపోతాను.

తను చలిలో వణికిపోతే
నేను పత్తికాయనైపగిలిపోతాను
తను జ్వరంతో మండిపోతే
వంద రెక్కల విసనకర్రనై తన చుట్టూ ప్రదక్షిణలు చేస్తాను
తను జబ్బు పడితే మొత్తం వైద్య శాస్త్రాన్నే తప్పుపడతాను.

ఒక్కసారి నవ్విందా
ఒళ్ళంతా వేల పియానోలు చుట్టుకొని
సజల సంగీతమై ద్రవించిపోతాను.

ఇంక తన పుట్టినరోజు వచ్చిందంటే
ఆకాశానికి నేనే బెలూనై వేలాడుతాను
కొమ్మకొమ్మకీ చాక్లెట్లూ, కేకులూ వేలాడదీసి
పక్షులకు ఫలహారంగా పెడతాను.

ఇప్పుడు తను పెద్దదయ్యింది కదా
నాన్న బొజ్జతో ఆడుకోవడం ఎప్పుడో మానేసింది
పైగా నన్ను చూసి
’పిచ్చి నాన్న’ అంటూ నవ్వేస్తుంది.

అదేమిటో గాని ఎప్పుడూ
కోతిపిల్ల తల్లిపొట్ట కరుచుకు పట్టుకున్నట్టు
ఒక సుతిమెత్తని ప్రాణగీతమేదో
నా పొట్టను పెనవేసుకున్నట్టే ఉంటుంది

నాకు మాత్రం కూతురంటే
ఒకే జన్మలో మనం పొందే రెండో అమ్మ
మన గుండె షోకేసుల్లో నిత్యం నవ్వే మురిపాల బొమ్మ.

మిత్రుడొచ్చిన వేళ

ఇంద్రధనుస్సు ఫ్రెండ్‍షిప్ బ్యాండుని
ఆకాశం భూమికి కట్టినట్టు
కెరటాల గుదిగుచ్చి సముద్రం
చంద్రుడి మెడలో వేసినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


వేకువ జాము కోకిల గొంతు గుండెతాకినట్టు
అనాదిగా కురిసిన వెన్నెలంతా ఒక్క దోసిట ఒదిగినట్టు
ఉదయ భానుడు తలుపుతట్టి గుడ్ మార్నింగ్ చెప్పినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


తెరచిన కొత్త పుస్తకంలోంచి
పక్షులు బిలబిలా ఎగిరినట్టు
పగలూ రాత్రి కలిసి యుగళ గీతమైనట్టు
ఆరు రుతువులు ఏకమై
ఒకే స్నేహరుతువుగా వెలిగినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


వసంతాన్ని మోసుకుంటూ ఒక చెట్టు
మన ఇంటికి విచ్చేసినట్టు
అద్భుతమేదో జరిగి
అన్ని మతాల పండుగలూ
క్యాలెండర్‍లో ఒక్క రోజే వచ్చినట్టు
ముద్దుల చిన్నారి కొత్త పరికిణి వేసుకుని
పుట్టిన రోజు చాక్లెట్ పంచినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


ఊరువాడా ఏకమై
గతం గాయాల మరకల్ని కలిసి కడుక్కున్నట్టు
మందిరాల్ని ముస్లింలూ మసీదుల్ని హిందువులు నిర్మిస్తున్నట్టు
కులాలు మతాలు కట్టగట్టుకొని గంగలో దూకేసినట్టు
పసిపాపలా దేవుడు నవ్వినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


తుపాకుల కత్తుల కర్మాగారంలో
అగరబత్తులు ఉత్పత్తయ్యినట్టు
ప్రపంచంలో అణుబాంబులన్నీ
అకస్మాత్తుగా తుస్సుమన్నట్టు
యుద్ధ విమానాలనుండి పువ్వులు కురిసినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


రాజ్యాల మధ్య సరహద్దులు
రాత్రికి రాత్రే మాయమైపోయినట్టు
ఒకప్పుడు మనుషులు యుద్ధాలు చేసుకునే వారంటూ
పిల్లాడెవడో చరిత్ర పాఠం చదువుతున్నట్టు
ఒకేఒక శాంతికపోతం
వెయ్యి సూర్యబింబాల పెట్టయి
ప్రపంచాన్ని వెలిగించినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


అవినీతి అంటే ఏమిటని
మన్ నాయకులంతా అడిగినట్టు
సన్యాసులూ సన్యాసినులు
రాజకీయ సన్యాసం పుచ్చుకున్నట్టు
బతుకు జీవుడా అని దేవుడు ఊపిరి పీల్చుకున్నట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


ఎన్నికల సమయాన
సారా కొట్టులో పానకం పంచినట్టు
ఒక్క దొంగ ఓటుకూడా లేకుండా
ప్రజాస్వామ్యం పరిమళించినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


అగ్రవాదం ఉగ్రవాదం
క్షుద్రవాదాలన్నీ
భూమి పొరల్లో నిద్రపోతున్నట్టు
మనిషి గుండె వాకిట
మానవత్వం ఒక వింత పుష్పమై విరిసినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ


రూపాయి విలువ డాలర్ కంటె
ఎన్నోరెట్లు పెరిగిపోయినట్టు
అమెరికాలోని భారతీయులంతా
హడావుడిగా ఇండియా ఫ్లైటెక్కేసినట్టు
మిత్రుడొచ్చిన వేళ.

[ఆప్త మిత్రుడు కుమార్ అమేరికా నుండి వచ్చిన సందర్భంగా]

మాట్లాడుకోవాలి

మాట్లాడుకోవాలి
మెత్తగా బత్తాయి పండు తొనలువిప్పినట్టు
మనసువిప్పి మాట్లాడుకోవాలి.

గుండెలోపలికి చేతులు పెట్టి
బయటకుతీసిన మాటల్ని
షవర్ బాత్ చేయించి
ఫ్రెష్‍గా ఎదుటివాళ్ళముందుంచాలి.

మాటలేకదా
అమ్మా నాన్నా గురువు సంఘం
వీళ్ళంతా నీళ్ళు పోసి పెంచిన మాటలే కదా
అంతా చేయి పట్టుకునిలబెట్టిన మాటలే కదా

మాట్లాడితే
అందరికీ కృతజ్ఞతతో అభివాదం చేస్తున్నట్టుండాలి.
అప్పుడే స్నానమాడిన రెండు తడిదేహాలు
తమకంగా కౌగలిచ్చుకున్నట్టుండాలి.

మాట్లాడితే
శుభ్రంగా మంచు కడిగిన నిలువెత్తు అరిటాకుమీద
ఆత్మీయులకోసం నిన్ను నువ్వు వొడ్డించుకున్నట్టుండాలి.

మాటకు బొమ్మేకాని బొరుసులేదు
మాటకు వెలుగేకాని చీకటిలేదు

మనుషుల్లా మాట్లాడుకోవాలి
అందరి ముందు నిన్ను నువ్వుగ్రుమ్మరించేసుకుని
శూన్యంగా చిద్విలాసించాలి.
తొడుగుల్లేని మాటల్ని జేబుల్నిండా నింపుకుని
గృహదేహాల నుండి బయటపడాలి

ఇంట్లోనైనా వీధిలోనైనా
ఆఫీసులోనైనా పార్లమెంటులోనైనా
ప్రేమకోసం స్నేహంకోసం
శాంతికోసం మాట్లాడుకోవాలి.

పంజరంలోనుండి పక్షిని వదిలేసినట్టుండాలి
కొళాయితిప్పితే నీళ్ళురికినట్టుండాలి
నీ నుండి ఏమీ ఆశించని ఓ చిట్టిపాప
చటుక్కున నీ బుగ్గని ముద్దుపెట్టుకున్నట్టుండాలి

మాటలే కదా
మాటలంటే మనుషుల మనసులే కదా
దయచేసి
మాటని మార్కెట్ చేయొద్దు.

ఫ్రెండ్‍షిప్

[ఆంధ్రప్రభ పత్రికలో ౧౫ సెప్టెంబర్ నాడు ప్రచురితమైనది]

స్నేహితుడు ఎలా ఉంటాడంటే
చెట్టుకొమ్మమీంచి
చిత్రంగా ఆకాశంవైపు చూసే
పక్షి రెక్క మీద
నిశ్యబ్దంగా వాలిన వాన చినుకల్లే
ఉంటాడంటాను

రాత్రిపూట సన్నజాజుల
రహస్య సమావేశంలో
చందమామ వినిపించే
స్వాగత గీతంలా ఉంటాడంటాను

అవసరాలు ఆత్మబంధువులవుతున్న కాలంలో
ఆస్తులు ఆలింగనాలవుతున్న రోజుల్లో
మిత్రుడు ఎవడంటే
కారణం తెలీకుండానే ప్రతి ఉదయం
నేలను ముద్దాడే తొలి ముద్దు
కిరణాన్ని చూడమంటాను

అన్నీ ఉంటాయి....
కాని ఏదో వెలితి
ఇంట్లోనూ ఒంట్లోనూ
కాలుగాలిన పిల్లిలా తిరుగుతుంటే
హలో అంకుల్ అని పలకరించే
పక్కింటి చంటి పాపలా సడన్‍గా గుర్తుకొచ్చే
జ్ఞాపకాల సవ్వడే చెలికాడంటాను.

స్నేహమంటే
ఏ అమృతమూ తీర్చలేని దాహమంటాను
ఆత్మలకు మాత్రమే అర్థమయ్యే
మోహమంటాను.

బతుకు అలసటలో
చెమటపట్టిన గుండెకు
చల్లగా తాకే వెన్నెల వింజామర దోస్తు.
బంధాలన్నీ కాసుల దుర్గంధాలవుతుంటే
యారా అన్నమాట కూడా నీ రాబడి
ఆరా తీస్తుంటే.

నీతో కాసేపు కూచోడానిక్కూడా
లాభాన్నీ నష్టాన్నీ కుస్తీ పట్టిస్తుంటే
ఓన్లి నిన్ను చూడ్డానికి మాత్రమే
నీలోన్లీ డ్రీమ్స్ లో తళుక్కున మెరిసే
వెండి వెలుగు ఫ్రెండంటే.

మనమేదో అనుకుంటాంగాని
మంచు ఉన్నట్టే...వాన ఉన్నట్టే
పువ్వులున్నట్టే...సెలయేళ్ల నవ్వులున్నట్టే
మనుషులున్నారు...స్నేహితులూ ఉన్నారు.

నాకు మాత్రం ఫ్రెండ్‍షిప్పంటే
కల్లాకపటం తెలీని పిల్లలు మాత్రమే
ఎప్పుడూ నివాసముండే టౌన్‍షిప్.

[ఫ్రెండ్‍షిప్ డే నాడు అమేరికానుంచి వచ్చిన మిత్రుడు శంకర్ కోసం]