ఫ్రెండ్‍షిప్

[ఆంధ్రప్రభ పత్రికలో ౧౫ సెప్టెంబర్ నాడు ప్రచురితమైనది]

స్నేహితుడు ఎలా ఉంటాడంటే
చెట్టుకొమ్మమీంచి
చిత్రంగా ఆకాశంవైపు చూసే
పక్షి రెక్క మీద
నిశ్యబ్దంగా వాలిన వాన చినుకల్లే
ఉంటాడంటాను

రాత్రిపూట సన్నజాజుల
రహస్య సమావేశంలో
చందమామ వినిపించే
స్వాగత గీతంలా ఉంటాడంటాను

అవసరాలు ఆత్మబంధువులవుతున్న కాలంలో
ఆస్తులు ఆలింగనాలవుతున్న రోజుల్లో
మిత్రుడు ఎవడంటే
కారణం తెలీకుండానే ప్రతి ఉదయం
నేలను ముద్దాడే తొలి ముద్దు
కిరణాన్ని చూడమంటాను

అన్నీ ఉంటాయి....
కాని ఏదో వెలితి
ఇంట్లోనూ ఒంట్లోనూ
కాలుగాలిన పిల్లిలా తిరుగుతుంటే
హలో అంకుల్ అని పలకరించే
పక్కింటి చంటి పాపలా సడన్‍గా గుర్తుకొచ్చే
జ్ఞాపకాల సవ్వడే చెలికాడంటాను.

స్నేహమంటే
ఏ అమృతమూ తీర్చలేని దాహమంటాను
ఆత్మలకు మాత్రమే అర్థమయ్యే
మోహమంటాను.

బతుకు అలసటలో
చెమటపట్టిన గుండెకు
చల్లగా తాకే వెన్నెల వింజామర దోస్తు.
బంధాలన్నీ కాసుల దుర్గంధాలవుతుంటే
యారా అన్నమాట కూడా నీ రాబడి
ఆరా తీస్తుంటే.

నీతో కాసేపు కూచోడానిక్కూడా
లాభాన్నీ నష్టాన్నీ కుస్తీ పట్టిస్తుంటే
ఓన్లి నిన్ను చూడ్డానికి మాత్రమే
నీలోన్లీ డ్రీమ్స్ లో తళుక్కున మెరిసే
వెండి వెలుగు ఫ్రెండంటే.

మనమేదో అనుకుంటాంగాని
మంచు ఉన్నట్టే...వాన ఉన్నట్టే
పువ్వులున్నట్టే...సెలయేళ్ల నవ్వులున్నట్టే
మనుషులున్నారు...స్నేహితులూ ఉన్నారు.

నాకు మాత్రం ఫ్రెండ్‍షిప్పంటే
కల్లాకపటం తెలీని పిల్లలు మాత్రమే
ఎప్పుడూ నివాసముండే టౌన్‍షిప్.

[ఫ్రెండ్‍షిప్ డే నాడు అమేరికానుంచి వచ్చిన మిత్రుడు శంకర్ కోసం]